ശ്രീനാരായണഗുരുവും ഇസ്‌ലാമിലെ തൗഹീദും

``ഗുരുവിന്റെ ശിഷ്യനും ജീവചരിത്രകാരനുമായ ധര്‍മതീര്‍ഥര്‍ അല്ലാഹുവിനെ ഗുരു പരിചയപ്പെടുത്തിയ ഒരു രംഗം വിവരിക്കുന്നത്‌ നോക്കൂ:

ശ്രീനാരായണഗുരു വര്‍ക്കലയില്‍ വിശ്രമിക്കുകയാണ്‌. സമയം സന്ധ്യയായി. സ്ഥലത്തുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥരും പ്രമാണിമാരും സന്ദര്‍ശനാര്‍ഥം വന്നിരിക്കുന്നു. ഗുരുവിന്‌ നല്ല സുഖമില്ല. ഒരു കട്ടിലില്‍ ഇരിക്കുകയാണ്‌. മുറിയില്‍ മൂന്നു വശത്തും സന്ദര്‍ശകര്‍ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്‌. ഗുരു മൃദുസ്വരത്തില്‍ ഇവരോട്‌ സംഭാഷണം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഭക്തനായ ഒരു മുസല്‍മാന്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ ഗുരുവുമായി ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ സംസാരിക്കാന്‍ കാത്തിരിക്കയാണ്‌. രാത്രി ഏകദേശം പത്തു മണിയായപ്പോള്‍ ജനങ്ങളെല്ലാം പോയതിനു ശേഷം മുഹമ്മദ്‌ മതത്തെപ്പറ്റി ഗുരു പലതും അയാളോട്‌ പറയുന്നു.

ഗുരുദേവന്‍: അല്ലാഹു എന്നാല്‍ എന്താണെന്ന്‌ അറിയാമോ?

മുസല്‍മാന്‍: അത്‌ നമ്മുടെ സ്രഷ്‌ടാവിന്റെ പേരാണ്‌.

ഗുരുദേവന്‍: ഇല്ല എന്ന അര്‍ഥമാണ്‌ അതില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്‌. ഇല്ലാത്തവനാണ്‌ അവന്‍ എന്നുവെച്ചാല്‍, ഈ ബാഹ്യപ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിന്ന്‌ അന്യമായ, ഒരു വസ്‌തു പ്രാപഞ്ചിക അളവുകളും വര്‍ണനകളും വെച്ചു നോക്കിയാല്‍ ഇല്ലാത്തവനും എന്നുള്ള അര്‍ഥമാണ്‌ ഈ ദൈവശബ്‌ദത്തിനുള്ളത്‌. ഇങ്ങനെ തന്നെയാണോ ആ വാക്കിന്റെ അര്‍ഥം?

മുസല്‍മാന്‍: അറബിഭാഷ വ്യാകരണപ്രകാരം അങ്ങനെ ഒരര്‍ഥമില്ലെന്ന്‌ പറയാന്‍ തരമില്ല. അല്ലാഹു എന്നത്‌ മൂന്നു ധാതുക്കള്‍ ഉള്ള ഒരു വാക്കാണ്‌. അല്‍-എന്നാല്‍ തല്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ആ എന്ന ശബ്‌ദത്തെ കുറിക്കുന്നു. ല്ല -ഇല്ല എന്നുള്ളതിനെ കാണിക്കുന്നു. ഹു-അവന്‍ എന്നതിനെ കാണിക്കുന്നു. ഇപ്രകാരം അല്ലാഹു എന്നാല്‍ ഏതില്ലാത്തതോ അത്‌ അവന്‍ തന്നെ എന്നാണര്‍ഥം.

ഈ സംഭാഷണത്തിനു ശേഷം ആ മുസല്‍മാന്‍ ഗുരുദേവനെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മുഹമ്മദീയരില്‍ വെച്ച്‌ അഗ്രഗണ്യനായി അദ്ദേഹത്തെ ഭക്തിയോടെ കരുതുന്നുണ്ട്‌..... അല്ലാഹുവിനെപ്പറ്റിയുള്ള ശരിയായ ഒരു ആഖ്യാനം കേള്‍ക്കാനിടവന്നത്‌, ഇസ്‌ലാമിക പണ്ഡിതരില്‍ നിന്നല്ല, ശ്രീനാരായണ ഗുരുവില്‍ നിന്നാണ്‌.''

സൂഫിപക്ഷക്കാരനായ ഒരു മുസ്‌ലിം ഒരു പ്രമുഖ വാരികയില്‍ എഴുതിയ ലേഖനത്തില്‍ നിന്ന്‌. അല്ലാഹു എന്ന പദത്തിന്റെ അര്‍ഥം ഇല്ലാത്തവന്‍ എന്നാണെന്ന ഈ വീക്ഷണം അറബിഭാഷാ തത്വപ്രകാരം ശരിയാണോ?

ജമാല്‍ കോഴിക്കോട്‌